ECCE Εξετάσεις Μαϊου 2010

Τα θέματα του προηγούμενου Σαββάτου ήταν αρκετά λογικά και ιδιαιτέρως το θέμα της έκθεσης. Από τη μία, με την έναρξη των προφορικών δυο εβδομάδες πριν, "ξυπνήσαμε" μαζί με άλλους συναδέλφους και προετοιμάσαμε πυρετωδώς τα παιδάκια για θέματα όπως "οικονομική κρίση". Ευτυχώς, κυρίως για τα παιδάκια, το θέμα της έκθεσης/γράμματος (στον Dear Editor...)ήταν αρκετά εμπνευσμένο από την ηλικία της πλειοψηφίας των μαθητών (14-16).

Οι δυσκολίες της εφηβικής ηλικίας συζητούνται σε καθημερινή βάση εκ των πραγμάτων, είτε γιατί είναι θέμα προετοιμασίας, είτε γιατί οι μαθητές αναγνωρίζουν στα πρόσωπά μας την θέληση μας να τους ακούσουμε, και δεν εννοώ στην εξέταση του μαθήματος. Οι υποψήφιοι καλούνταν λοιπόν να δώσουν λύση στα προβλήματα ενός εφήβου, που μόλις είχε μετακομίσει και κατά πάσα πιθανότητα είχε χάσει τη γη κάτω από τα πόδια του.

Όταν άκουσα για πρώτη φορά το θέμα και κοιτώντας τριγύρω μου όλα αυτά τα παιδιά, αναρωτήθηκα αν θα είχαν κάτι ουσιώδες να προτείνουν σε έναν συνομήλικό τους. Τις περισσότερες φορές, εμείς οι ίδιοι γυρίζουμε τα μάτια προς τον ουρανό, παρακαλώντας τον Πανάγαθο να μην ακούσουμε άλλη παρανοϊκή σκέψη από τα στοματάκια των μαθητών μας ή την all time classic ατάκα "Κυρία, πείτε μου στα Ελληνικά τί να απαντήσω και εγώ θα σας πω στα Αγγλικά ό,τι θέλετε."

Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Η αγαπητή μαθήτρια Μυρσίνη έκλεισε τα στόματα όλων, και κυρίως το δικό μου που γκρινιάζω συνεχώς για την έλλειψη ιδεών στο κεφαλάκι των παιδιών μου. Ένα δραστήριο, πανέξυπνο κοριτσάκι 14 ετών,ανάμεσα στα πολύ ισχυρά επιχειρήματά της στο κυρίως θέμα, έδωσε το τελειωτικό "χτύπημα" στις αμφιβολίες μου στον επίλογο της, and I quote, "Be yourself"(εν συντομία). Η Μυρσίνη με ρώτησε αν η συμβουλή που έδωσε στον υποτιθέμενο, προβληματισμένο συνομήλικό της ήταν καλή.

Όταν σχεδόν κανένας δεν συμπεριφέρεται όπως είναι στην πραγματικότητα, καλώς ή κακώς, ακούγοντας κάτι τέτοιο από ενα 14χρονο κορίτσι, λες ότι τελικά υπάρχει ελπίδα και φως στο τούνελ για αυτήν την γενιά να γίνει σκεπτόμενη.